Είμαστε όλοι χαρταετοί
που φτάσαμε στα ύψη
Άλλος ακουμπάει σύννεφα
κι άλλος βουνά και δάση
……………….
Κι όλοι θα πέσουν κάποτε
στο έδαφος, στις πέτρες.
Άλλος θα σκίσει τα φτερά
άλλος θα σκίσει μύτη.
…………..
Μα είναι κάποιοι χαρταετοί
Που εκόπει το σκοινί τους
Τον ουρανό τον πέρασαν
κι ακόμα ανεβαίνουν
……………
Λύθηκαν τα
βαρίδια τους,
χωρίστηκε η ενοχή τους.
Άφησαν πίσω λογισμούς
και άχρηστες πεποιθήσεις
………………
Τύχη! Θα πουν οι χαρταετοί
που ‘ναι ακόμα δεμένοι
Θεός πως τους βοήθησε
κι έβαλε ένα χεράκι.
………………….
Μα είναι η θέληση και ο νους
η μαύρη τους αλήθεια
Πως έβαλαν στόχο τα ψηλά
και μακρινά πελάγη
…………………..
Και είναι τύχη σκέφτομαι
να πέσουν σε πελάγη,
να ενωθούν με το νερό,
να βρέξουν τα φτερά τους
………………………
Κι αν φτάσουν τόσο μακριά
Κι αν πέσουν στα πελάγη
Ταξίδι βίωσαν ακριβό
Χαλάλι όπου εφτάσαν
………………………
Γιατί και από το τέλος τους
Εμείς πολλά θα δούμε.
Στόχους ψηλούς για χάρη τους
εμείς θα προσπαθούμε
……………………….
Πάντα θα είναι οι άνθρωποι
που κόψαν τα δεσμά τους
χαρταετοί περήφανοι
που ελεύθερα πετούνε