Η ζωή μας ολόκληρη είναι γεμάτη ανθρώπινες σχέσεις. Σχέσεις μεταξύ συγγενών, φιλικές σχέσεις, επαγγελματικές και φυσικά συντροφικές σχέσεις.
Μόλις γνωρίσουμε το άτομο που στέκεται δίπλα μας, αμέσως μπαίνουμε στον κόσμο του και το άλλο άτομο, μπαίνει στον δικό μας κόσμο. Μπορούμε καλύτερα να πούμε ότι μαθαίνουμε ένα κομμάτι από την ζωή του και το άλλο άτομο μαθαίνει ένα κομμάτι της δικής μας ζωής. Όσο πιο στενή είναι η σχέση τόσο περισσότερα κομμάτια μας θα μοιραστούμε και τόσο πιο βαθιά θα μπούμε ο ένας στον κόσμο του άλλου.
Αυτή η πόρτα, για τον κόσμο του άλλου, μπορεί να ανοίξει με μια χειραψία ή ακόμα και με ένα βλέμμα. Τώρα ας σκεφτούμε τι κάνουμε όταν κάποιος μας επισκέπτεται. Ανοίγουμε την πόρτα λοιπόν, τον καλωσορίζουμε και τον φιλοξενούμε όσο καλύτερα μπορούμε.
Με τον ίδιο τρόπο, χρειάζεται να έχουμε φροντίσει τον κόσμο μας, δηλ. τον εαυτό μας, όταν θα ανοίξουμε με μια κουβέντα την πόρτα και θα βάλουμε κάποιον μέσα. Πόσο προσιτοί, ευγενικοί και ευδιάθετοι θα είμαστε, έτσι ώστε ο επισκέπτης μας να νιώθει όμορφα. Να έχουμε καθαρίσει από παλιές και άχρηστες πεποιθήσεις, να έχουμε ανοίξει τον διάλογο σε φιλική και εποικοδομητική συζήτηση. Να μπορούμε να κοιτάμε στα μάτια και να θέλουμε να μπούμε κι εμείς στον κόσμο του άλλου. Να τον γνωρίσουμε, να τον καταλάβουμε και να τον σεβαστούμε.
Ωστόσο, όσο κι αν είναι βασικό να είμαστε ανοιχτοί και καλοπροαίρετοι, τόσο χρειάζεται να περπατήσουμε κι εμείς με προσεχτικά βήματα στον κόσμο του άλλου, τον δικό του κόσμο. Όπως θα βάλουμε τον άλλο σε όμορφο περιβάλλον, τόσο κι εμείς να πατήσουμε σε καθαρό και φωτεινό έδαφος.
Υπάρχει ένα αίσθημα μέσα μας, μια φωνή που πολλές φορές, γνωρίζει αν είμαστε ασφαλείς. Νιώθουμε μια αίσθηση ευφορίας ή μια αίσθηση δυσαρέσκειας, χωρίς κάποιο εμφανή λόγο, όταν συναντάμε πρώτη φορά κάποιον.
Το μοίρασμα των σκέψεων, των συναισθημάτων, των αναγκών είναι υγιές όταν γίνεται επί ίσους όρους. Όταν ξέρω ότι θα ακούσω και θα ακουστώ. Θα καταλάβω και θα με καταλάβουν. Όταν μπω με ενδιαφέρον σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Κι όταν αφήσω τον άλλον να μπει με ασφάλεια μέσα στον δικό μου κόσμο.
Οι σχέσεις είναι πάντα μοίρασμα. Πάντα κάτι έχω να δώσω και κάτι να πάρω. Αν προχωρήσω συνειδητά, θα ξέρω ότι δίνω το καλύτερο που έχω, αλλά θα πάρω και το καλύτερο που μου δίνουν. Αν ανοίγω την πόρτα του εαυτού μου και έχω έναν ολάνθιστο κήπο, τότε εγώ δεν θα χωρέσω μέσα σε κατάξερο τοπίο, δεν θα προχωρήσει η σχέση αυτή. Δεν αντέχει η άνοιξη το καταχείμωνο.
Προσοχή λοιπόν στους κόσμους μέσα στους οποίους μπαίνουμε. Ο σεβασμός χρειάζεται πρώτα στον εαυτό μας και έπειτα θα είναι αυθεντικός και προς τους άλλους ανθρώπους. Άρα επιλέγω με σεβασμό τις σχέσεις μου. Ανοίγω τον όμορφο και φιλόξενο κόσμο μου, αλλά κάνω προσεχτικά βήματα μέσα στον κόσμο των άλλων.
Ανοίγουμε πάντα τον δικό μας φωτεινό κόσμο, αλλά προσοχή! Μην μπείτε ποτέ στα σκοτάδια του άλλου. Βρείτε κάποιον με εύφορο, ανθισμένο και φωτεινό κόσμο μέσα του!
Όπως πάντα έχετε την αγάπη μου.