Το άλλο πρόσωπο της οικογένειας
Όταν ακούμε τις λέξεις μητρότητα και πατρότητα, το μυαλό, τις περισσότερες φορές, πηγαίνει σε εικόνες γεμάτες τρυφερότητα, αγάπη, θαλπωρή. Μωρά που κοιμούνται ευχαριστημένα και ήρεμα, μπαμπάδες που φροντίζουν τα παιδιά με προθυμία και ικανοποίηση, μαμάδες που περιμένουν να γυρίσουν από την δουλειά πως και πως, για να παίξουν με τα παιδιά τους. Σίγουρα υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις - αλίμονο αν δεν υπήρχαν – αλλά δυστυχώς υπάρχει και μια άλλη πλευρά.
Κάποιες γυναίκες αλλά και άντρες έχοντας στο μυαλό τους μόνο την χαρά και την ικανοποίηση που θα πάρουν φέρνοντας στον κόσμο ένα παιδί, δυσκολεύονται μπροστά στην ανατροφή του. Επειδή, πριν έρθει το παιδί στην οικογένεια, όλοι φαντάζονται ότι θα έχουν ένα παιχνίδι να τους δίνει χαρά και ευτυχία κατά παραγγελία.
Για τους άντρες το θέμα της απόκτησης ενός παιδιού είναι σοβαρό, καθώς ακουμπά τον αντρισμό τους. Ο λόγος, που οι περισσότεροι άντρες κάνουν ένα παιδί, είναι για να δείξουν πόσο καρπεροί είναι, για να διαιωνίσουν το είδος τους και για να κληρονομήσουν το όνομά τους στην επόμενη γενιά. Για την γυναίκα το θέμα είναι η γονιμότητά της, να γίνει αποδεκτή από τους συγγενείς της και κατ’ επέκταση από την κοινωνία.
Άλλες φορές πάλι, που οι γονείς αποκτούν μετά από πολλές δοκιμασίες, ένα παιδί, απορούν πώς στο τέλος αυτό το παιδί δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις τους και πώς δεν ακολουθεί τις δικές τους ιδέες και αντιλήψεις για την ζωή, μιας και αυτοί έχουν κάνει μεγάλες θυσίες για να το φέρουν στον κόσμο.
Με αυτές τις σκέψεις και με αυτές τις προσδοκίες, οι νέες γενιές γίνονται γονείς για τους λάθους λόγους. Θα βοηθούσε πολύ περισσότερο αν υπήρχε προγεννητικός έλεγχος, αν ρωτούσαμε άλλους γονείς για τις απαιτήσεις της ανατροφής τους και αν πηγαίναμε σε σχολή γονέων. Πολλοί αποκτήσαμε παιδιά χωρίς να έχουμε ποτέ τα απαραίτητα εφόδια για το μεγάλο και το πιο σημαντικό ταξίδι της ζωής μας : να αναθρέψουμε έναν άνθρωπο, ένα υγιές παιδί σωματικά και ψυχικά, τον αυριανό πολίτη αυτού του κόσμου.
Σε κάποιες περιπτώσεις, παιδεύουμε εμείς οι γονείς τα παιδιά μας. Δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε σε μια κρίση του παιδιού, κατηγορούμε ο ένας τον άλλο για την ανατροφή των παιδιών και τέλος παραπονιόμαστε για μια κατάσταση μέσα στην οποία μπήκαμε μόνοι μας, οικειοθελώς.
Φυσικά υπάρχουν και νέα ζευγάρια που έγιναν γονείς χωρίς να το έχουν στο πρόγραμμα. Αυτά τα νέα παιδιά, φέρνουν στον κόσμο ένα παιδί και μεγαλώνουν μαζί του. Εννοείται ότι τους τιμά η απόφαση να κρατήσουν στη ζωή το παιδί τους. Καλό όμως είναι να μην κρυφτούν πίσω από την λέξη “έτυχε”. Χρειάζεται υπομονή, κόπος, αγάπη και προετοιμασία για τον ερχομό της σημαντικότερης προτεραιότητας της ζωή τους.
Πριν κάνουμε παιδιά ας αναρωτηθούμε αν τα θέλουμε για τους σωστούς λόγους. Ναι, είναι υπέροχο να θέλεις ένα παιδί, είναι τέλειο να αγκαλιάζεις ένα μωρό και είναι καταπληκτικό να παίζεις γελώντας με το παιδί σου. Το παιδί όμως δεν είναι μόνο αυτά. Είναι μια πολύ σημαντική περίοδος εγκυμοσύνης, είναι ξενύχτια γεμάτα κούραση, βρωμερές μυρωδιές και γουλίτσες πάνω στα ρούχα μας, είναι ερωτήσεις από επίμονα νήπια με φυσική περιέργεια για τη ζωή και ατελείωτη ενέργεια, είναι αντιδραστική εφηβεία γεμάτη ανασφάλειες και τέλος ένας νέος που σπουδάζει ή ψάχνει για δουλειά.
Τα παιδιά δεν έρχονται στον κόσμο για να φτιάξουν την εικόνα μας, δεν θα γίνουν ο καθρέφτης μας, ούτε είναι τα αξιοθέατα για τους συγγενείς μας. Έρχονται μόνο αν οι δύο γονείς ( ή τουλάχιστον ο ένας) είναι απολύτως συνειδητοί με την απόφασή τους. Έρχονται όταν οι γονείς έχουν να προσφέρουν στα παιδιά, τα ψυχικά τους αποθέματα και μια αξιοπρεπή διαβίωση. Έρχονται μόνο όταν οι γονείς έχουν να δώσουν στα παιδιά και ποτέ μα ποτέ για να πάρουν από τα παιδιά. Αν οι γονείς δεν είναι χαρούμενοι, δεν θα γίνουν με τα παιδιά. Αν οι γονείς δεν έχουν καλύψει τις ανάγκες τους δεν θα τους τις καλύψει ένα παιδί.
Είναι ανθρώπινο να κουραστούμε και απολύτως δικαιολογημένο. Και πολλές φορές δεν φταίνε μόνο οι γονείς αλλά ολόκληρο το κοινωνικό σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε. Η απόφαση να γίνουμε γονείς όμως, πέφτει εξ’ ολοκλήρου πάνω μας. Ας φροντίσουμε να είναι η πιο υπεύθυνη απόφαση που πήραμε ποτέ.
Σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι να γεμίσουμε ενοχές. Είναι να κοιτάξουμε βαθύτερα και να γίνουμε καλύτεροι. Δεν έχει σημασία που ήμασταν, σημασία έχει που θέλουμε να φτάσουμε. Τι γονείς θέλουμε να γίνουμε.
Όπως πάντα έχετε την αγάπη μου.