Συχνά ρωτάμε τα παιδιά τι θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν. Για μένα, είναι μια ερώτηση παγίδα. Αφ’ ενός, δεν μπορούν να ξέρουν σίγουρα επειδή δεν έχουν εμπειρίες και αφ’ ετέρου, σε κάποιες περιπτώσεις, τους δημιουργούμε άγχος για το μέλλον. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται τον κόσμο μέσα από το παιχνίδι. Παίζουν με χαρά και παίρνουν τον ρόλο τους πολύ σοβαρά. Για τα παιδιά το μέλλον και το παρελθόν είναι ένα αιώνιο παρόν. Κι εμείς θέλουμε να τα βάλουμε από νωρίς σε σκέψεις των μεγάλων.
Άλλες φορές, χωρίς να το θέλουμε, τα απογοητεύουμε. Τους λέμε εμείς τι μπορούν και τι δεν μπορούν να κάνουν. Ο κόσμος των παιδιών είναι γεμάτος φαντασία. Δεν υπάρχουν περιορισμοί, και καλό είναι, αν δεν κινδυνεύουν σωματικά και ψυχικά, να τους αφήσουμε να φαντάζονται και να ονειρεύονται.
Ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσουμε τα παιδιά να ανακαλύψουν τι θέλουν να κάνουν, είναι να τα γεμίσουμε από τον χρόνο μας και από εμπειρίες ζωής. Να παίξουμε μαζί τους τον τροχονόμο, τον γιατρό, τον μάστορα, τον οδηγό, τον δάσκαλο, κ.τ.λ. Να βάψουμε το σπίτι μαζί, να κάνουμε συλλογή από κουκουνάρια, κοχύλια, βότσαλα, να φτιάξουμε κολάζ, να κάνουμε μαζί τις δουλειές του σπιτιού, να ζωγραφίσουμε, να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε, κ.α. Να τα βγάλουμε από τα γνωστά και τα συνηθισμένα και να τα πάμε βόλτες στη φύση, να τους μιλήσουμε για τη γη, τα βουνά, τα αστέρια. Να ταξιδέψουμε μαζί, να τα πάμε εκδρομές. Να σκαρφαλώσουμε μαζί τους στα δέντρα, να παίξουμε μπουγέλο στην αυλή, να κοιμηθούμε στην ταράτσα στρωματσάδα, να κάτσουμε ως αργά σε μια παραλία και να κοιτάμε τα αστέρια, να βουτήξουμε σε ποτάμια και να ψάξουμε για τις φωλιές των ζώων στο δάσος.
Να τα κάνουμε να νιώσουν ασφάλεια με τον εαυτό τους και με την οικογένειά τους, πρώτα πρώτα με αυτό που είναι τώρα και έπειτα να μιλήσουμε για τα βήματα του μέλλοντος. Να τους εξηγήσουμε τι θα πει υπευθυνότητα, αλληλεγγύη, προσφορά και αποδοχή. Να μιλήσουμε ανοιχτά για τα συναισθήματά μας, να αναγνωρίσουμε τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα μας, να μάθουμε τους κανόνες καλής συμπεριφοράς και τους κανόνες της ζωής, να μιλήσουμε για την διαφορετικότητα και να συζητήσουμε για έννοιες όπως ευτυχία, γαλήνη, αγάπη, αλλά και για τον πόνο, την ασθένεια, την φτώχεια και τον θάνατο.
Με αυτό τον τρόπο βοηθάμε τα παιδιά να γνωρίσουν το περιβάλλον γύρω τους και το κυριότερο, τον ίδιο τους τον εαυτό. Μαθαίνουν τι τα κάνει ευτυχισμένα και ισορροπημένα. Τι τα κάνει να νιώσουν πληρότητα και χαρά. Μαθαίνουν τα ταλέντα τους, τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία τους. Τελικά ανακαλύπτουν τα χαρίσματά τους.
Με λέξεις ανάλογες της ηλικίας τους και με ενσυναίσθηση, φροντίζοντας την τρυφερή ψυχή τους, θα οδηγήσουμε τα παιδιά να κατανοήσουν πρώτα τον εαυτό τους και έπειτα θα είναι έτοιμα να προσφέρουν τα δικά τους χαρίσματα στον κόσμο. Όταν μάθουν τι έχουν να προσφέρουν, θα καταλάβουν καλύτερα τι θα γίνουν όταν μεγαλώσουν. Ο κόσμος έχει ανάγκες και εμείς οι άνθρωποι έχουμε όλοι χαρίσματα. Είναι υπέροχο να βρούμε το χάρισμα εκείνο που θα κάνει τον κόσμο μας καλύτερο και να το προσφέρουμε σ’ αυτόν!