Πριν λίγες μέρες παρατηρούσα μια πεταλούδα. Πετούσε τόσο όμορφα από λουλούδι σε λουλούδι που καθόμουν και σκεφτόμουν ότι είναι τόσο τυχερή. Δεν έχει ευθύνες, ούτε έννοιες, ούτε καμία στεναχώρια. Γιατί να μην είναι ευτυχισμένη;
Δεν έχει πληγωθεί, δεν έχει πονέσει. Το μόνο που κάνει είναι να πετάει και να απολαμβάνει την ημέρα της.
Μακάρι να ζούσα κι εγώ έτσι.
Κι όπως τα σκεφτόμουν αυτά, η πεταλούδα με πλησίασε. Κάθισε κοντά μου κ ανοιγόκλεισε τα φτερά της.
Τότε το είδα! Το ένα της φτερό ήταν κομμένο! Κι εγώ σκεφτόμουν ότι δεν έχει πονέσει ποτέ.
Ήρθε μόνο για να μου δείξει ότι ακόμα και πληγωμένη μπορεί να πετάει. Μπορεί να χαρεί την ζωή.
Δεν αφήνει κανέναν να μάθει τι κρύβει μέσα της. Δεν θέλει να την λυπούνται, θέλει να την θαυμάζουν. Θέλει να προσφέρει την ομορφιά της σε εκείνους που την κοιτούν. Ποιος μπορεί να πει ότι τώρα είναι λιγότερο όμορφη;
Το τραύμα της δεν θα γίνει αιτία ούτε να σταματήσει να πετά, ούτε να προκαλέσει οίκτο.
Μόνο εκείνος που θα την πλησιάσει αρκετά θα μάθει το μυστικό της. Μόνο εκείνη θα το αποκαλύψει όπου και όποτε νομίζει.
Μόνο για να μας δώσει παράδειγμα θάρρους και δύναμης.
Όλοι είμαστε αυτή η πεταλούδα. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει τραυματιστεί. Το θέμα είναι να συνεχίζουμε να πετάμε!
Όπως πάντα έχετε την αγάπη μου .