Παιδιά: οι μεγαλύτεροι δάσκαλοι της ζωής μας
Γυρίστε πίσω τον χρόνο και αρχίστε από εκεί που έχετε μνήμη, να μετράτε τους δασκάλους της ζωής σας. Τους ανθρώπους εκείνους που σας επηρέασαν, σας δίδαξαν, σας έπλασαν, σας άλλαξαν. Άλλοι το έκαναν με υπομονή, άλλοι με σκληρότητα και άλλοι μόνο με το παράδειγμά τους. Σε άλλους χρειάστηκε μια ζωή και σε άλλους χρειάστηκε μια στιγμή για να μπουν στο μυαλό σας και να σας αλλάξουν συναισθήματα και συμπεριφορές για πάντα.
Προσωπικά ανακαλώ συχνά στο μυαλό μου τους δασκάλους της ζωής μου. Συγγενείς, φίλους και μη, γνωστούς και άγνωστους, δασκάλους από το σχολείο και δασκάλους από την ζωή γενικά. Κανείς όμως, δεν μπόρεσε να μου προκαλέσει μεγαλύτερες αλλαγές, στα συναισθήματα, την σκέψη και την συμπεριφορά, όσο τα παιδιά.
Κοντά στα παιδιά, παρατήρησα αλλαγές σε πολλούς τομείς της ζωής μου. Αυξήθηκαν τα όρια της κούρασης, της υπομονής και της επιμονής μου. Άλλαξαν τα ωράρια του ύπνου μου, του φαγητού, της ξεκούρασης. Απέκτησα εμπειρίες σε έναν νέο κόσμο, αυτόν της μητρότητας. Εμπλουτίστηκαν τα συναισθήματά μου και αναπτύχθηκε η ευελιξία μου. Προγραμμάτισα διαφορετικά το μυαλό μου και όταν αφέθηκα σε αυτή την εμπειρία, ένιωσα πληρότητα.
Γνωρίζουμε ότι ως άνθρωποι, δεν είμαστε μόνο το σώμα μας. Είμαστε και πνεύμα και ψυχή. Εξίσου σημαντικές με την σωματική μας υγεία, είναι η ψυχική, η πνευματική και η συναισθηματική μας υγεία.
Έτσι λοιπόν και τα παιδιά, δεν χρειάζονται μόνο φροντίδα στο σώμα. Δεν φτάνει μόνο η τροφή και το άλλαγμα της πάνας. Είναι οργανισμοί που για να λειτουργήσουν χρειάζονται ειδικές δομές. Χρειάζονται όρια, για να νιώσουν ασφάλεια. Χρειάζονται σταθερότητα και υπευθυνότητα για να έχουν υγιή παραδείγματα. Χρειάζονται πνευματική τροφή για εφόδια στο μέλλον τους. Χρειάζονται ηρεμία και ψυχραιμία για την ψυχική τους υγεία. Χρειάζονται γονείς έτοιμους να αφήσουν στην άκρη τον εγωισμό τους και δουν καθαρά τις ανάγκες των παιδιών. Χρειάζονται αγάπη.
Όλα αυτά τα γνώρισα μόνο μετά την ενασχόλησή μου με τα παιδιά. Πρώτα με τα δικά μου παιδιά και έπειτα με τα υπόλοιπα που συναντώ κάθε μέρα. Οι δυσκολίες που αντιμετώπιζα καθημερινά και οι κάθε είδους προκλήσεις, με οδήγησαν να ψάξω δρόμους, διεξόδους και λύσεις που ποτέ πριν δεν είχα φανταστεί. Οι δυσκολίες με σμίλευσαν, με άλλαξαν. Είμαι ένας νέος άνθρωπος πια, και το οφείλω στα παιδιά.
Θυμάμαι πάντα ότι εγώ χρωστάω στα παιδιά, εγώ έχω ευθύνη απέναντί τους, εγώ χρειάζεται να τα φτάσω, εγώ να δώσω το σωστό παράδειγμα, εκείνα δεν μπορούν. Εκείνα δεν ξέρουν, εμένα περιμένουν για να μάθουν.
Τι έμαθα λοιπόν; Να είμαι μητέρα, παιδαγωγός και πάνω απ’ όλα άνθρωπος. Γνώρισα ξανά τον εαυτό μου, με τα παιδιά τα δικά μου και όλα όσα έχω γνωρίσει στα χρόνια μου σαν παιδαγωγός, ξαναγεννήθηκα.
Παιδιά σας ευχαριστώ!
Όπως πάντα έχετε όλοι την αγάπη μου.