Ο δυνατός άνθρωπος
Ο δυνατός άνθρωπος δεν επιδεικνύει την δύναμή του. Δεν κάνει θόρυβο, δεν επιβάλει, δεν έχει έπαρση, δεν κατηγορεί, δεν διαβάλλει, δεν προκαλεί. Ο δυνατός άνθρωπος ξέρει πότε να έρθει, ξέρει πότε να φύγει, ξέρει την δύναμη που κρύβει η σιωπή. Αφήνει τους άλλους να μιλήσουν και δίνει στον καθένα ό,τι του αξίζει χωρίς φανφάρες, χωρίς επίδειξη, με συμπόνια και κατανόηση.
Ο δυνατός άνθρωπος ξέρει πότε κάτι αρχίζει, ξέρει πότε κάτι τελειώνει. Αποχωρεί έχοντας πρώτα συγχωρήσει. Δεν θα ζητήσει τον λόγο, δεν θα ρωτήσει γιατί. Θα πει μόνο : έτσι ήταν να γίνουν τα πράγματα κι έτσι έγιναν. Θα συμπυκνώσει τον πόνο του μέσα σε έναν αναστεναγμό, θα αγκαλιάσει την κατάκοπη καρδιά του και θα της φερθεί με συμπόνια.
Ο δυνατός άνθρωπος θα κρύψει το θηρίο του πόνου του στην πιο βαθιά σπηλιά του μυαλού του, για να μην κατασπαράξει τους περαστικούς και θα αναμετρηθεί μαζί του μόνο όταν μείνει μόνος του, με όπλα το κουράγιο και την πολύτιμη καρδιά του.
Ο δυνατός άνθρωπος ξέρει ότι έχει άπειρες επιλογές, αλλά η παραίτηση δεν βρίσκεται μέσα σ’ αυτές. Μπορεί να μαζεύει την λύπη από τους άλλους και να τους μοιράζει χαρά. Μπορεί να καταπιεί το δάκρυ των άλλων και να τους χαρίσει χαμόγελα. Μπορεί να δώσει ευλογία σε κάθε εμπόδιο και φως σε κάθε ομίχλη.
Ο δυνατός άνθρωπος θαυμάζει την φύση, ξεχωρίζει το κελάηδισμα των πουλιών ανάμεσα από άλλους ήχους, διακρίνει την μυρωδιά των λουλουδιών και μνημονεύει τα ονόματά τους. Γεύεται την αλμύρα της θάλασσας, σαν να είναι κρασί από το Ιερό Δισκοπότηρο. Φοράει χρυσή πανοπλία μπροστά στην κακία και κλείνει τα μάτια. Είναι διάφανος και ανοιχτός μπροστά στην καλοσύνη.
Ο δυνατός άνθρωπος ακολουθεί την μελωδία της ψυχής του και ενορχηστρώνει με σοβαρή μελέτη τα όνειρά του. Ξαπλώνει ανάλαφρος στο μαξιλάρι του και σηκώνεται γεμάτος ευγνωμοσύνη.
Ο δυνατός άνθρωπος δεν ξεχνά, δεν μετανιώνει, δεν λυπάται. Μόνο καλωσορίζει κάθε μέρα τη ζωή. (2-5-22)