Ανεβαίνοντας...
Κοιτάζοντας ψηλά, άπειρα τα σκαλοπάτια
Θαμπώνουν και θολώνουν τα δικά μου μάτια
Τριγύρω ακούγονται φωνές,
αλλά απ'τον κόσμο συμβουλές δεν θες
Πας να προχωρήσεις τα πόδια βαριά
στη γη νομίζεις χώθηκαν βαθιά
Σηκώνεις το πόδι στο πρώτο σκαλί
άθλος και θαύμα γίνονται μαζί
Δεύτερο, τρίτο, τέταρτο, θαυμάζεις και απορείς
ζωή μπροστά σου ανοίγεται και θέλεις να την ζεις
Καθώς φτάνεις όλο και ψηλότερα,
αγγίζεις το αδύνατο, που δεν μπορούσες πιότερα.
Την κορυφή τώρα μπροστά σου αντικρίζεις
Μια απόφαση μονάχα ήταν και δακρύζεις
Κατέκτησες τον ουρανό που ήταν γραφτό να πας
Τα χέρια άνοιξες και όλο τον κόσμο αγαπάς
Πιο δυνατή, πιο σοφή και πιο γενναία
πάτησες βουνοκορφές και εδάφη νέα
Τον άθλο αυτόν τον έφερες εις πέρας
αγάπησες τον εαυτό σου και λάμπεις σαν αστέρας
... Αφιερωμένο σε κάθε στόχο που πετύχαμε....σε κάθε σκαλί που πατήσαμε και ανεβήκαμε πιο ψηλά