Επιλογές

Σε κάθε παραμύθι το αδύνατον γίνεται δυνατό. Υπάρχουν δράκοι που νικιούνται, μάγια που λύνονται, εμπόδια που υπερπηδούνται. Αυτός είναι και ένας λόγος που το παραμύθι γοητεύει γενιές και γενιές και ζωντανεύει πάντα, κυρίως όταν υπάρχουν στο σπίτι παιδιά. Είναι όμορφο και αγνό να πιστεύεις στα παραμύθια. Είναι γλυκό να έχεις την σιγουριά της νίκης και την ασφάλεια του νικητή. Τα παραμύθια είναι ένας αγώνας δρόμου που ξέρεις ποιος θα νικήσει. Από την αρχή παίρνεις την θέση του «καλού» και περιμένεις να έρθει το τέλος. Ένα τέλος που όμως, θέλεις να αργήσει, επειδή έχεις πονέσει μαζί με τον αδικημένο, έχεις κλάψει με την Σταχτοπούτα, έχεις φοβηθεί μαζί με την Χιονάτη, έχεις κοιμηθεί μαζί με την ωραία Κοιμωμένη και έχεις τρέξει με τον βάτραχο πίσω από την πριγκίπισσα. Θέλεις να ακούσεις λίγα ακόμα λόγια, να βυθιστείς ξανά μέσα στην μαγεία του και να αναζητήσεις τις λύσεις, να μαντέψεις τις σκέψεις και τις ανησυχίες των ηρώων και να τους πάρεις τρυφερά από το χέρι και να τους διαβεβαιώσεις ότι όλα θα πάνε καλά. Κάπως έτσι και ο Θωμάς, ο ήρωας του παραμυθιού «το όνειρο του Θωμά» στο βιβλίο «ΠΑΡΑΜΥΘΟΧΩΡΑ», θέλει να ζήσει σε παραμύθια. Να γευτεί την μαγεία και να πάρει κάτι κι αυτός, από την λάμψη του φανταστικού.
Και ζει το παραμύθι του, για την ακρίβεια δεκάδες παραμύθια! Πού να το φανταζόταν όμως ότι τελικά και τα παραμύθια τα βαριέσαι. Ναι, τα βαριέσαι! Γιατί άραγε; Αλήθεια, εσείς θα τα βαριόσασταν ποτέ; Αν ναι τότε ποιοι θα ήταν οι λόγοι; Θα σας πω την δική μου άποψη. Όταν ήμουν παιδί, δεν τα βαριόμουν ποτέ! Ίσως επειδή μεγάλωσα με έντονη φαντασία. Ίσως επειδή ζούσα μέσα στο παραμύθι με όλες μου τις αισθήσεις και το απολάμβανα στο έπακρο. Το έφερνα στο νου μου ξανά και ξανά και ξανά. Φαντασία, λάμψη, μαγεία, ομορφιά και ευτυχισμένο τέλος. Πιο πολύ απ’ όλα πάντως πιστεύω ότι ήταν το αίσθημα της σιγουριάς και της ασφάλειας. Η ασφάλεια ότι ο καλός, ο δίκαιος, ο αδύναμος, ο μικρός , ο άτυχος στο τέλος θα κερδίσει. Σαν παιδί οι ανασφάλειες - φόβοι ήταν πολλοί. Κι αν δεν τα καταφέρω; Κι αν δεν πετύχω; Κι αν δεν αρέσω; Κι αν δεν με δεχτούν; Ερωτηματικά που υπάρχουν ασυνείδητα στο μυαλό κάθε παιδιού. Ενώ αν ζούσα στα παραμύθια και ήμουν η καλή, σίγουρα θα είχα ένα ευτυχισμένο τέλος, σίγουρα θα κέρδιζα, σίγουρα θα πετύχαινα. Τα παραμύθια προσφέρουν στα παιδιά σιγουριά και ασφάλεια. Γι’ αυτό και μέσα από τα παραμύθια μπορούν να διαχειριστούν την πραγματικότητά τους. Τα παραμύθια είναι η διέξοδος από αν-ασφάλειες. Είναι η ανακούφισή τους. Όλα αυτά σε ότι αφορά τα παιδιά. Στην περίπτωσή των μεγάλων , των ενηλίκων δηλαδή, η ασφάλεια μπορεί να παραπλανήσει. Έτσι έγινε και με τον Θωμά, τον ήρωα της Παραμυθοχώρας, που δεν βρήκε την ασφάλεια των παραμυθιών πανάκεια στα προβλήματά του. Ο Θωμάς λοιπόν βαρέθηκε. Δεν είχε συνειδητοποιήσει τον λόγο όμως, μέχρι που το ξωτικό της Παραμυθοχώρας, τον βοήθησε να καταλάβει. Όταν ζω τα πάντα ξανά και ξανά, γνωρίζοντας το τέλος, εκτός από ασφάλεια στην αρχή ίσως, θα νιώσω και βαρεμάρα τελικά. Στα παραμύθια υπάρχει, όπως είπαμε, φαντασία, μεγαλεία και ευτυχισμένο τέλος. Κάτι όμως λείπει… κάτι που έκανε τον Θωμά ίσως κι εμάς να βαρεθούμε. Αυτή είναι η επιλογή. Η δύναμη της επιλογής είναι το αλάτι και το πιπέρι της ζωής μας. Αν το καλοσκεφτούμε παντού και πάντα έχουμε πολλαπλές επιλογές οι οποίες διαμορφώνουν τις συνθήκες της ζωής μας. Τώρα θα αναρωτιέστε γιατί δεν είναι όλων η ζωή ρόδινη. Αν είναι μια απλή επιλογή γιατί να μην επιλέξω το καλύτερο; Πολλές φορές δεν γνωρίζουμε όλες μας τις επιλογές και άλλες φορές δεν τις βλέπουμε αμέσως. Άλλες πάλι , νομίζουμε ότι δεν τις αξίζουμε και επιλέγουμε κάτι κατώτερο των προσδοκιών μας. Ως επί των πλείστων πάντως οι επιλογές μας δεν γίνονται συνειδητά. Υπάρχουν σίγουρα και καλά νέα. Για όλους εσάς που θέλετε να αλλάξετε την ζωή σας προς το καλύτερο, σας διαβεβαιώνω ότι γίνεται! Αρχίστε να παρατηρείτε τις επιλογές σας στο κάθε τι. Τι τρώτε, πού πάτε, με ποιους μιλάτε, τι λέτε, πώς περπατάτε, πώς κοιμάστε, αν διαβάζετε και τί. Κάντε μια απλή παρατήρηση για 2 βδομάδες και δείτε την εξέλιξη της ζωής σας. ΚΑΛΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ