Υπάρχει θεία πρόνοια, μια ανώτερη ευφυΐα γύρω από την φύση και την ίδια την ζωή. Για να έρθει ένας άνθρωπος στη ζωή και να συνεχίσει να ζει, από μόνο του αυτό υποδηλώνει ότι υπήρξε κάποιος άνθρωπος που τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια της ζωής του, τον φρόντισε. Η φροντίδα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξει και να αναπτυχθεί η ζωή.
Η φροντίδα είναι εσωτερική παρόρμηση και όλοι μέσα μας κρύβουμε έναν φροντιστή. Μπορεί να φροντίζουμε τα παιδιά μας, τον σύντροφό μας, τα κατοικίδιά μας ή μια γλάστρα στο μπαλκόνι. Ακόμα και το πιο μικρό, δεν παύει να σημαίνει ότι φροντίζουμε κάτι. Είναι στη φύση του κάθε ανθρώπου, να ανταποκρίνεται όταν κάποιος έχει ανάγκη και χρειάζεται βοήθεια. Υπάρχουν φωτισμένοι άνθρωποι- φροντιστές, οι οποίοι διαισθάνονται τις ανάγκες των άλλων, ανεξάρτητα αν είναι συγγενείς, φίλοι ή όχι.
Αναπόφευκτα όμως ο φροντιστής μπορεί να πέσει σε παγίδες. Είναι πρόκληση για έναν φροντιστή να μάθει να φροντίζει και τον ίδιο του τον εαυτό. Κάποιοι βασανίζονται από την πεποίθηση ότι κάθε πράξη αυτοφροντίδας είναι αποκορύφωμα της ιδιοτέλειας και παρασύρονται τόσο πολύ στο να βοηθούν τους άλλους ώστε αγνοούν τη δική τους ανάγκη. Χρειάζεται να μάθουν να αναγνωρίζουν και να εμπιστεύονται τη διαίσθησή τους, που είναι εξαιρετικά ευαίσθητη όταν τους μιλάει και για τις δικές τους σωματικές, ψυχικές, πνευματικές και συναισθηματικές ανάγκες.
Πολύ σημαντικό είναι να μάθουν να ξεχωρίζουν ποιος χρειάζεται τη φροντίδα τους και ποιος τους έχει πραγματική ανάγκη. Ποιος θα δεχτεί ευχάριστα τη φροντίδα, ποιος δεν θα τη δεχτεί και ποιος τελικά θα τους εκμεταλλευτεί. Κάποιοι ενεργοποιούν τη συμπόνια των φροντιστών και πολλές φορές ίσως να μην έχουν αληθινή ανάγκη. Τότε χρειάζεται ο φροντιστής να ξεχωρίσει αυτά τα δύο. Αν συνεχίσει να δίνει χωρίς καθαρά κριτήρια, μπορεί η βοήθεια του να θεωρηθεί αυτονόητη και να μην εκτιμηθεί σωστά. Η υπερβολική προσφορά πολλές φορές, κρύβει παγίδες και κινδύνους. Μπορεί κάποιος να βολευτεί και να μην αναπτυχθεί, εξαιτίας του ότι τα βρίσκει όλα πάντα έτοιμα και φροντισμένα.
Για να έχει ενέργεια ο φροντιστής και να αντλεί χαρά όταν προσφέρει, καλό είναι να μπορεί να εκπαιδεύσει τον εαυτό του να λέει όχι εκεί που χρειάζεται και όταν πραγματικά το θέλει να λέει ναι. Να καθορίσει συναισθηματικά όρια και να δείχνει διάκριση πριν σπεύσει να βοηθήσει. Να σκέπτεται καλύτερα τις συνέπειες των πράξεών του και να αναρωτιέται αν χρειάζεται αυτός ο άνθρωπος βοήθεια ή μήπως είναι καλύτερα να δούμε αν θα τα βγάλει πέρα μόνος του χωρίς καμία παρέμβαση, το οποίο και θα τον εξελίξει. Εδώ ταιριάζει το ρητό που λέει: δώσε σε κάποιον ένα ψάρι και θα φάει μία μέρα, μάθε του να ψαρεύει και θα τρώει για μία ζωή.
Άλλη πρόκληση για τον φροντιστή είναι να εμπιστευτεί τους άλλους. Να έχει την σιγουριά ότι θα υπάρξει βοήθεια όταν θα τη χρειαστεί κι ο ίδιος και ότι θα βρει κάποιον δίπλα του. Η ευημερία ενός φροντιστή εξαρτάται και από το πόσο μπορεί να αφήσει τους άλλους ανθρώπους να τον βοηθήσουν, να τον φροντίσουν και από το πόσο εύκολα μπορεί να ζητήσει και εκείνος βοήθεια όταν χρειάζεται.
Η φροντίδα σε έναν άνθρωπο μπορεί να είναι να γίνει με πολλούς τρόπους. Δεν χρειάζεται να τρέχουν με το παραμικρό να βοηθήσουν. Μπορεί και μόνο μία κουβέντα τους να βοηθήσει τους άλλους ανθρώπους, χωρίς να χρειαστεί κόπος, χρόνος και ενέργεια.
Φωτισμένοι είναι οι φροντιστές όταν αποφασίζουν συνειδητά πότε και πώς θα φροντίσουν κάποιον. Όταν φροντίζουν από συμπόνια και όχι από τύψεις ή από υποχρέωση. Η ενέργεια όμως και η δύναμή τους χάνεται όταν επιτρέπουν το φόβο να τους ελέγχει για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι, όταν φροντίζουν τους άλλους για να κερδίσουν αγάπη ή ανταμοιβή και όταν αρνούνται τη βοήθεια που τους προσφέρουν.
Τελικά έχουμε μέσα μας την ικανότητα της φροντίδας και της προσφοράς. Είναι το δώρο μας προς τους άλλους ανθρώπους, είναι αυτό που θα προσελκύσει εκείνους που χρειάζονται τη φροντίδα μας και με αυτό τον τρόπο αναγνωρίζουμε ότι όσο περισσότερο οι φροντιστές βοηθούν, τόσο περισσότερο και εκείνοι θα βοηθηθούν από τους άλλους γιατί όλοι στη ζωή είμαστε ένα ενιαίο σύνολο, που αλληλεξαρτόμαστε και αλληλοβοηθιόμαστε.
Όπως πάντα έχετε την αγάπη μου.