Οι εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη, η Ε.ΨΥ.ΜΕ. και ο ΔΗΜΟΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ είχαν τη χαρά να σας υποδεχτούν στην παρουσίαση του παιδικού βιβλίου της Βικτωρίας Δικαιοπούλου Παραμυθοχώρα, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 6 Μαρτίου 2016 και ώρα 17:30 στο Δημαρχιακό Μέγαρο Δήμου Περιστερίου, Εθν. Αντιστάσεως & Καραθεοδωρή, σταθμός μετρό Περιστερίου.
Μίλησει η κοινωνική λειτουργός Σιμέλα Δυναμίδη, νόμιμος εκπρόσωπος της Ε.ΨΥ.ΜΕ.
Πραγματοποιήθηκε παρουσίαση των παραμυθιών από τη θεατρική ομάδα Κάλτσες Ριγέ σε σκηνοθεσία Νίκου Τσέργα.
Η ομιλία της συγγραφέως Βικτωρία Δικαιοπούλου:
Καλησπέρα σας και καλώς ήλθατε στην σημερινή εκδήλωση.
Θέλω να ευχαριστήσω και εγώ την κα Μελίνα Δυναμίδη για την προσφορά της και όλο κέντρο της Ε.ΨΥ.ΜΕ. (εταιρία ψυχοκοινωνικών μελετών).
Τον δήμο και τους εκπροσώπους του για την παραχώρηση της αίθουσας
Τον εκδοτικό οίκο Μιχάλη Σιδέρη και ολόκληρη την ομάδα του Την θεατρική ομάδα Κάλτσες Ριγέ για την υπέροχη δουλειά τους. Tον σκηνοθέτη Νίκο Τσεργά, τους ηθοποιούς Μάνο Σταυρουλάκη, Μαύρα Χατζηδημητρίου και Αμαρυλλίς Καραβίτη και τον μουσικό Νίκο Σάτλα
Όλους εσάς για την παρουσία σας,
Μα πάνω απ' όλα την οικογένειά μου. Τόσο τον άντρα μου και τα παιδιά μου όσο και την μητέρα μου και την αδερφή μου, καθώς και τους υπόλοιπους συγγενείς και φίλους, γιατί είναι οι άνθρωποι που με στηρίζουν και πιστεύουν σε μένα, βρίσκονται δίπλα μου σε κάθε μου προσπάθεια ακόμα και πριν καταφέρω να πετύχω το οτιδήποτε.
Η δική μου επαφή με τα παραμύθια έγινε πρώτη φορά όταν ήμουν 3-4 χρονών. Θυμάμαι την προγιαγιά μου να βάζει εμένα, την αδερφή μου και τον ξάδερφό μου να καθίσουμε κοντά της και άρχιζε το παραμύθι. Με το που έλεγε το «μια φορά και έναν καιρό» εγώ είχα μπει σε έναν άλλο κόσμο. Ζούσα την κάθε της λέξη τόσο έντονα ώστε δεν ήθελα να τελειώσει.
Κατά καιρούς, είχα διάφορες επαφές με παραμύθια, όμως από κάποιο σημείο και μετά ήμουν εγώ στην θέση της αφηγήτριας και άλλος στην θέση του ακροατή. Το αφηγηματικό μου ταλέντο εξασκήθηκε αρκετά από την στιγμή που έγινα μητέρα. Κάθε βράδυ η ώρα του ύπνου είχε ένα τελετουργικό. Με το που ξάπλωναν στα κρεβάτια τους ήταν απαραίτητη και μια ιστορία. Έτσι είπα όλες όσες ιστορίες ήξερα και διάβασα όλη την βιβλιοθήκη, ώσπου κάποια μέρα δεν είχα καμία καινούρια ιστορία να τους πω. Άρχισα λοιπόν, να λέω μια ιστορία απ' το μυαλό μου και έτσι γεννήθηκε το πρώτο παραμύθι. Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν όλα. Αργότερα αποφάσισα να τα γράψω. Και όταν τα είδα θέλησα να τα εκδόσω.
Τότε ήταν που ήρθα αντιμέτωπη με 2 εχθρούς. Ο πρώτος ήταν η ρουτίνα, η καθημερινότητα, οι υποχρεώσεις, ο χρόνος που κυλούσε και με παρέσερνε. Έπρεπε να το αντιμετωπίσω γιατί αλλιώς το όνειρό μου θα χανόταν. Έτσι λοιπόν δημιούργησα χρόνο και έμεινα σταθερή στην πορεία μου.
Ο δεύτερος εχθρός ήταν η απόρριψη. Δεν είναι και τόσο ευχάριστο να στέλνεις την δουλειά σου, που έχεις βάλει μέσα κομμάτι του εαυτού σου, και να παίρνεις για απάντηση: δεν μας ενδιαφέρει, δεν μας κάνει, δεν εκδίδουμε παραμύθια , δεν θα πουλήσει, δεν είσαι γνωστή, δεν είναι κατάλληλη εποχή. Κάποια στιγμή τα παράτησα. Αργότερα σκέφτηκα ότι και άλλα έργα και πολλά από αυτά αριστουργήματα απορρίφθηκαν στην αρχή. Έτσι συνέχισα ώσπου πέτυχα τον στόχο μου.
Όλα αυτά δεν έγιναν απ' τη μια στιγμή στην άλλη. Πέρασαν πάνω από 6 χρόνια. Αυτό που βοήθησε στην πραγματοποίηση του στόχου μου ήταν οι δικοί μου άνθρωποι με διακριτική υποστήριξη και η πίστη μου ότι αυτό το έργο αξίζει να το διαβάσουν οι γονείς στα παιδιά τους.
Αυτή τη στιγμή νιώθω μεγάλη ικανοποίηση, χαρά και ευγνωμοσύνη γιατί μπορώ να μοιραστώ το έργο μου με όλους εσάς.
Πολλοί όμως αναρωτιούνται γιατί να διαβάσουμε παραμύθια; Οι λόγοι είναι πολλοί αλλά τώρα θα αναφερθώ σε 2
Πρώτον : ένα παραμύθι είναι μια φανταστική ιστορία .Οι ενήλικες πιστεύουν ότι τώρα που μεγάλωσαν τα παραμύθια είναι κάτι μακρινό γι' αυτούς. Θα ήθελα όμως να ρωτήσω διαβάζετε μυθιστορήματα ή λογοτεχνικά βιβλία; Βλέπετε ταινίες στην τηλεόραση; Όλες αυτές οι ιστορίες πού παραπέμπουν; Μήπως στις ταινίες και στα βιβλία δεν παρακολουθούμε φανταστικές ιστορίες; Μια ταινία δράσης , μια ταινία μυστηρίου, μια ερωτική ή κοινωνική ταινία, μια οποιαδήποτε σειρά στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, στο θέατρο δεν έχουν στοιχεία από παραμύθι; Ή μήπως είναι όλες αυτές οι ιστορίες αληθινές;
Και τι είναι οι super ήρωες; Ο superman, o Spiderman, o batman ; άρα και οι ενήλικες γοητευόμαστε από τα παραμύθια. Μπορεί να τους έχουμε δώσει άλλη μορφή και νέα στοιχεία αλλά η ουσία είναι ίδια : μας αρέσουν τα παραμύθια.
Μήπως και η ίδια η ζωή πολλές φορές δεν έχει τόσες ανατροπές και καταστάσεις που λέμε συχνά : «πως έγινε αυτό, δεν το πιστεύω, ...» πραγματικά τόσο μαγική είναι και η ζωή, όσο και ένα παραμύθι.
Και μας αρέσουν τα παραμύθια γιατί γοητεύουν, συγκινούν, διασκεδάζουν, χαλαρώνουν, ξαφνιάζουν, ανατρέπουν, προκαλούν το ενδιαφέρον μας, μα πάνω απ' όλα μας διδάσκουν. Μέσα σε κάθε παραμύθι κρύβονται μηνύματα. Μπορεί τα μικρότερα παιδιά να μην τα καταλαβαίνουν αυτά τώρα, αλλά δεν πειράζει. Συνήθως το κάθε παραμύθι είναι ο σπόρος που φυτεύουμε τώρα, για να απολαύσουμε τους καρπούς πολύ αργότερα. Όπως λοιπόν θα σας έλεγα : φυτέψτε σπόρους για να πάρετε καρπούς, έτσι σήμερα σας λέω διαβάστε παραμύθια στα παιδιά και αφήστε όλα αυτά τα μηνύματα και τα διδάγματα των παραμυθιών, να ωριμάσουν μέσα τους, για να τα χρησιμοποιήσουν αργότερα στη ζωή τους.
Και ο δεύτερος λόγος είναι η φαντασία. Ο Albert Einstein έλεγε αν θέλετε να κάνετε έξυπνα παιδιά, διαβάστε τους παραμύθια. Γιατί άραγε παραμύθια; Τον λόγο τον κατάλαβα πολύ αργότερα. Πριν από οποιαδήποτε μεγάλη ή μικρή ανακάλυψη, πριν από οποιαδήποτε μεγάλη ή μικρή εφεύρεση, υπάρχει πάντα κάποιος που αυτή την εφεύρεση την έχει φανταστεί. Πόσα χρόνια πριν το αεροπλάνο οι άνθρωποι φαντάζονταν ότι πετούσαν στον ουρανό; Από την αρχαιότητα με τον Δαίδαλο και τον Ίκαρο, ως τις μέρες μας ο άνθρωπος φαντάζεται το αδύνατο μέχρι αυτό να γίνει δυνατό. Έτσι φτάσαμε στη σημερινή εποχή που το αερόστατο, το ελικόπτερο και το αεροπλάνο μέχρι το διαστημόπλοιο, να έχουν γίνει μέρος της ζωής μας και δεν μας προκαλούν έκπληξη πια. Πριν όμως από αυτές τις εφευρέσεις υπήρχε κάποιος τρελός, ονειροπόλος ή φαντασμένος, που πίστευε ότι αυτή η φαντασία μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
Γι' αυτό τώρα σας προτρέπω να αφήσετε την φαντασία των παιδιών να οργιάσει. Καλλιεργείστε την με κάθε τρόπο, δώστε της τροφή. Μη λέτε στα παιδιά ότι κάτι είναι αδύνατο να γίνει. Που ξέρετε αν το αδύνατο του σήμερα γίνει το δυνατό του αύριο; Τα σημερινά παιδιά είναι οι αυριανοί εφευρέτες. Βοηθείστε τα να μεγαλουργήσουν.
Θέλω να ευχαριστήσω και εγώ την κα Μελίνα Δυναμίδη για την προσφορά της και όλο κέντρο της Ε.ΨΥ.ΜΕ. (εταιρία ψυχοκοινωνικών μελετών).
Τον δήμο και τους εκπροσώπους του για την παραχώρηση της αίθουσας
Τον εκδοτικό οίκο Μιχάλη Σιδέρη και ολόκληρη την ομάδα του Την θεατρική ομάδα Κάλτσες Ριγέ για την υπέροχη δουλειά τους. Tον σκηνοθέτη Νίκο Τσεργά, τους ηθοποιούς Μάνο Σταυρουλάκη, Μαύρα Χατζηδημητρίου και Αμαρυλλίς Καραβίτη και τον μουσικό Νίκο Σάτλα
Όλους εσάς για την παρουσία σας,
Μα πάνω απ' όλα την οικογένειά μου. Τόσο τον άντρα μου και τα παιδιά μου όσο και την μητέρα μου και την αδερφή μου, καθώς και τους υπόλοιπους συγγενείς και φίλους, γιατί είναι οι άνθρωποι που με στηρίζουν και πιστεύουν σε μένα, βρίσκονται δίπλα μου σε κάθε μου προσπάθεια ακόμα και πριν καταφέρω να πετύχω το οτιδήποτε.
Η δική μου επαφή με τα παραμύθια έγινε πρώτη φορά όταν ήμουν 3-4 χρονών. Θυμάμαι την προγιαγιά μου να βάζει εμένα, την αδερφή μου και τον ξάδερφό μου να καθίσουμε κοντά της και άρχιζε το παραμύθι. Με το που έλεγε το «μια φορά και έναν καιρό» εγώ είχα μπει σε έναν άλλο κόσμο. Ζούσα την κάθε της λέξη τόσο έντονα ώστε δεν ήθελα να τελειώσει.
Κατά καιρούς, είχα διάφορες επαφές με παραμύθια, όμως από κάποιο σημείο και μετά ήμουν εγώ στην θέση της αφηγήτριας και άλλος στην θέση του ακροατή. Το αφηγηματικό μου ταλέντο εξασκήθηκε αρκετά από την στιγμή που έγινα μητέρα. Κάθε βράδυ η ώρα του ύπνου είχε ένα τελετουργικό. Με το που ξάπλωναν στα κρεβάτια τους ήταν απαραίτητη και μια ιστορία. Έτσι είπα όλες όσες ιστορίες ήξερα και διάβασα όλη την βιβλιοθήκη, ώσπου κάποια μέρα δεν είχα καμία καινούρια ιστορία να τους πω. Άρχισα λοιπόν, να λέω μια ιστορία απ' το μυαλό μου και έτσι γεννήθηκε το πρώτο παραμύθι. Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν όλα. Αργότερα αποφάσισα να τα γράψω. Και όταν τα είδα θέλησα να τα εκδόσω.Τότε ήταν που ήρθα αντιμέτωπη με 2 εχθρούς. Ο πρώτος ήταν η ρουτίνα, η καθημερινότητα, οι υποχρεώσεις, ο χρόνος που κυλούσε και με παρέσερνε. Έπρεπε να το αντιμετωπίσω γιατί αλλιώς το όνειρό μου θα χανόταν. Έτσι λοιπόν δημιούργησα χρόνο και έμεινα σταθερή στην πορεία μου.
Ο δεύτερος εχθρός ήταν η απόρριψη. Δεν είναι και τόσο ευχάριστο να στέλνεις την δουλειά σου, που έχεις βάλει μέσα κομμάτι του εαυτού σου, και να παίρνεις για απάντηση: δεν μας ενδιαφέρει, δεν μας κάνει, δεν εκδίδουμε παραμύθια , δεν θα πουλήσει, δεν είσαι γνωστή, δεν είναι κατάλληλη εποχή. Κάποια στιγμή τα παράτησα. Αργότερα σκέφτηκα ότι και άλλα έργα και πολλά από αυτά αριστουργήματα απορρίφθηκαν στην αρχή. Έτσι συνέχισα ώσπου πέτυχα τον στόχο μου.
Όλα αυτά δεν έγιναν απ' τη μια στιγμή στην άλλη. Πέρασαν πάνω από 6 χρόνια. Αυτό που βοήθησε στην πραγματοποίηση του στόχου μου ήταν οι δικοί μου άνθρωποι με διακριτική υποστήριξη και η πίστη μου ότι αυτό το έργο αξίζει να το διαβάσουν οι γονείς στα παιδιά τους.
Αυτή τη στιγμή νιώθω μεγάλη ικανοποίηση, χαρά και ευγνωμοσύνη γιατί μπορώ να μοιραστώ το έργο μου με όλους εσάς.
Πολλοί όμως αναρωτιούνται γιατί να διαβάσουμε παραμύθια; Οι λόγοι είναι πολλοί αλλά τώρα θα αναφερθώ σε 2
Πρώτον : ένα παραμύθι είναι μια φανταστική ιστορία .Οι ενήλικες πιστεύουν ότι τώρα που μεγάλωσαν τα παραμύθια είναι κάτι μακρινό γι' αυτούς. Θα ήθελα όμως να ρωτήσω διαβάζετε μυθιστορήματα ή λογοτεχνικά βιβλία; Βλέπετε ταινίες στην τηλεόραση; Όλες αυτές οι ιστορίες πού παραπέμπουν; Μήπως στις ταινίες και στα βιβλία δεν παρακολουθούμε φανταστικές ιστορίες; Μια ταινία δράσης , μια ταινία μυστηρίου, μια ερωτική ή κοινωνική ταινία, μια οποιαδήποτε σειρά στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, στο θέατρο δεν έχουν στοιχεία από παραμύθι; Ή μήπως είναι όλες αυτές οι ιστορίες αληθινές;
Και τι είναι οι super ήρωες; Ο superman, o Spiderman, o batman ; άρα και οι ενήλικες γοητευόμαστε από τα παραμύθια. Μπορεί να τους έχουμε δώσει άλλη μορφή και νέα στοιχεία αλλά η ουσία είναι ίδια : μας αρέσουν τα παραμύθια.
Μήπως και η ίδια η ζωή πολλές φορές δεν έχει τόσες ανατροπές και καταστάσεις που λέμε συχνά : «πως έγινε αυτό, δεν το πιστεύω, ...» πραγματικά τόσο μαγική είναι και η ζωή, όσο και ένα παραμύθι.
Και μας αρέσουν τα παραμύθια γιατί γοητεύουν, συγκινούν, διασκεδάζουν, χαλαρώνουν, ξαφνιάζουν, ανατρέπουν, προκαλούν το ενδιαφέρον μας, μα πάνω απ' όλα μας διδάσκουν. Μέσα σε κάθε παραμύθι κρύβονται μηνύματα. Μπορεί τα μικρότερα παιδιά να μην τα καταλαβαίνουν αυτά τώρα, αλλά δεν πειράζει. Συνήθως το κάθε παραμύθι είναι ο σπόρος που φυτεύουμε τώρα, για να απολαύσουμε τους καρπούς πολύ αργότερα. Όπως λοιπόν θα σας έλεγα : φυτέψτε σπόρους για να πάρετε καρπούς, έτσι σήμερα σας λέω διαβάστε παραμύθια στα παιδιά και αφήστε όλα αυτά τα μηνύματα και τα διδάγματα των παραμυθιών, να ωριμάσουν μέσα τους, για να τα χρησιμοποιήσουν αργότερα στη ζωή τους.
Και ο δεύτερος λόγος είναι η φαντασία. Ο Albert Einstein έλεγε αν θέλετε να κάνετε έξυπνα παιδιά, διαβάστε τους παραμύθια. Γιατί άραγε παραμύθια; Τον λόγο τον κατάλαβα πολύ αργότερα. Πριν από οποιαδήποτε μεγάλη ή μικρή ανακάλυψη, πριν από οποιαδήποτε μεγάλη ή μικρή εφεύρεση, υπάρχει πάντα κάποιος που αυτή την εφεύρεση την έχει φανταστεί. Πόσα χρόνια πριν το αεροπλάνο οι άνθρωποι φαντάζονταν ότι πετούσαν στον ουρανό; Από την αρχαιότητα με τον Δαίδαλο και τον Ίκαρο, ως τις μέρες μας ο άνθρωπος φαντάζεται το αδύνατο μέχρι αυτό να γίνει δυνατό. Έτσι φτάσαμε στη σημερινή εποχή που το αερόστατο, το ελικόπτερο και το αεροπλάνο μέχρι το διαστημόπλοιο, να έχουν γίνει μέρος της ζωής μας και δεν μας προκαλούν έκπληξη πια. Πριν όμως από αυτές τις εφευρέσεις υπήρχε κάποιος τρελός, ονειροπόλος ή φαντασμένος, που πίστευε ότι αυτή η φαντασία μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
Γι' αυτό τώρα σας προτρέπω να αφήσετε την φαντασία των παιδιών να οργιάσει. Καλλιεργείστε την με κάθε τρόπο, δώστε της τροφή. Μη λέτε στα παιδιά ότι κάτι είναι αδύνατο να γίνει. Που ξέρετε αν το αδύνατο του σήμερα γίνει το δυνατό του αύριο; Τα σημερινά παιδιά είναι οι αυριανοί εφευρέτες. Βοηθείστε τα να μεγαλουργήσουν.
Ευχαριστούμε πολύ για τη συμμετοχή και τη στήριξή σας.